Selecteer:
a Goddess Prayer
Aan het einde van 2017 liep ik weg van een theatrale avond over vergaderen die ik nota bene zelf georganiseerd had. Ik wilde niet praten, niet vergaderen, niet optreden. De volgende ochtend maakte ik een levensgroot zelfportret in klei. Of eigenlijk moet ik zeggen, de volgende ochtend ontstond dit beeld door mijn handen… Ik ontdekte mezelf in de klei.
Het beeld stelt niet alleen mezelf voor maar ook Maria Magdalena. Een van de vele vormen van de Godin die ik diep in mijn lichaam voel. Magdalena voelt als mijn link naar de sensuele, manifesterende vrouwelijke kracht. De kracht die weggeschreven werd uit onze christelijke verhalen en gebruiken. En daarmee uit de levens van mijn oma’s en opa’s, mijn moeder en vader, … uit het mijne. Tranen rollen over mijn wangen als ik dit gemis in mijn geschiedenis voel, het gemis in mij zelf.
Sindsdien zoek en werk ik verder. Naar de vele verhalen en verschijningsvormen van de godin. En hoe ik haar ervaar in mijn lichaam en leven. Ik zoek technieken om zo’n groot beeld van klei te drogen en in vuur te bakken. Er vallen scherven en er zijn kleine momenten van triomf. Onderweg ontstaat er kleiner werk en andere grote zelfportretten. Ik leer over uithollen, over vuur en ovens, over transformatie.
Steeds meer ervaar ik dit werk als een ritueel. Een ritueel waarin de Godin zichtbaar wordt.