Dakini Oven
De bol van de over staat. Het drogen van de leem gaat met dit weer bijna vanzelf. Vanmiddag zette ik de Dakini's in de oven. Morgenochtend vroeg - voordat de grootste hitte losbarst - ga ik de schoorsteen en vuurkamer aan de oven maken. Het vuur steek ik pas woensdag...
Kom je kijken bij het vuur van de Dakini’s? 18, 19, 20 juni
Afgelopen maand maakte ik een nieuwe serie Dakini's. Ik liet stukken uitgedroogde klei weken in water en kneedde het op gipsplaten tot de juiste consistentie. De scherven van de vorige leemoven sloeg ik met een hamer tot kleine korrels. Deze gruis mengde ik door de...
Opeens was er een gesprek
Opeens was er een gesprek.
Dit Hemelvaartweekend hield ik Open Atelier. Ik schilderde een grote witte cirkel op de grond, zette Gaia – l’Origine du monde in het midden en legde er kussens om heen. Toen ik donderdagochtend de laatste hand legde aan de inrichting, waren er al best veel mensen op het terrein. Daardoor ontstond het idee om de tentoonstelling te openen.
Ik nodigde iedereen uit om rond Gaia te komen zitten. Schutterend kwamen ze dichterbij. Toen las ik de tekst voor van Inge Vrij die ze schreef over wat ze voelde toen ze het beeld voor het eerst zag. Daarna vroeg ik aan iedereen om ook iets te schrijven en ook iets voor te lezen. Een kwetsbare uitwisseling werd het. Het verdere weekend nodigde ik steeds kleine groepjes bezoekers uit in de kring rond Gaia.
En zo ontstaan er kleine, maar bijzondere gesprekken:
Iemand vraagt zich af waarom het beeld zo schokkend is. Er wordt schaamte uitgesproken. Een jonge vrouw deelt een vroege herinnering over hoe ze als klein meisje gemaand werd om ‘netjes te zitten met de benen bij elkaar’. Een man vertelt over hoe geschokt hij was toen hij ontdekte dat een aantal Somalische meiden met wie hij werkt, zelf graag besneden wilden worden. Een vrouw kijkt verwonderd naar de bollende buik die vrij hangt en waar Gaia naar lijkt te glimlachen. Een man benoemd met tranen in zijn ogen de disbalans tussen het mannelijke en vrouwelijke. Iemand zegt met een grote glimlach, ‘we zijn gebroken en heel, we mogen zijn die we zijn’.
Stil ben ik er van, en dankbaar.
Open Atelier – Hemelvaartweekend
Kom je kijken in mijn atelier op landgoed ‘t Soete Zod?
Tijdens het lange Hemelvaart-weekend zet ik de deuren van mijn ateliertent open en richt daar een eenvoudige tentoonstelling in. Gaia zal zeker te zien zijn en de Dakini’s en een aantal Moedertaal-beelden. Als je zin hebt kan je het bos in struinen en Lilith tussen de bomen ontdekken of de resten van Magdalena.
Natuurlijk ben ik er zelf ook. Ik leid je graag rond en vertel over mijn werk.
Aansluitend kan je een kano of sub huren en vanaf ‘t Soete Zod zo de Kortenhoefse plassen op varen. Maak een klein rondje of volg de kanotocht van natuurmonumenten. Als je zwemkleding meebrengt is het heerlijk zwemmen daar. Wandelen kan ook. Een klein rondje op ‘t Soete Zod zelf of deze route over het Oppad en door de Vuntus . Of kom op de fiets en volg deze fietsroute rond de Vechtplassen.
Wanneer: donderdag 26 t/m zondag 29 mei
Tijd: dagelijks van 12:00 tot 17:00
Kosten: het atelierbezoek is vrij van kosten
Adres: Kortenhoefsedijk 185, Kortenhoef (neem de inrit tussen nr. 181 en 179 en rijd 200 meter naar achteren)
Huur kano/sub: €10,- voor een sub of eenpersoonskano, €20,- voor een 2a3-persoonskano. Handig als je deze van te voren reserveert door mij een berichtje te sturen. Als onze kano’s op zijn, is er ook een kanoverhuur in de buurt (prijzen zijn daar wel wat hoger).
Ik zie je graag met Hemelvaart!
Wat heb ik nou eigenlijk gemaakt?
Wat heb ik nou eigenlijk gemaakt? Deze vraag draag ik sinds de stook van Gaia - L'Origine du monde met me mee. En er zijn veel verschillende antwoorden op. Ik maakte een beeld, dat stuk ging en nu weer heel is. Ik maakte een ritueel, waarin ik Gaia naar het bos bracht...
Gaia weer heel
Gaia is weer heel! Sinds haar stook lag ze al een tijd in brokstukken in mijn atelier. Ik deed wat lijmproeven en rommelde met de scherven. Langzaam ontstonden er gedachten over 'hoe ze het beste weer in elkaar' en 'hoe de zware delen gestut'. Maar ik treuzelde,...
Dag 17
We brengen alle kleine stukken te voet terug naar het atelier. De voeten, armen, benen en het hoofd. De romp gaat terug zoals ze gekomen is, op het vlot.
Nu is ze in delen terug in mijn atelier en wacht totdat ik haar weer in elkaar zet.
Dag 17
Vanochtend gingen we kijken bij de oven. Als we op een paar meter afstand staan horen we een plof. Er valt een gat in het ovendak. Gaia zit vol in het licht. Haar hoofd in haar schoot. Haar romp stevig op de grond. Beschadigd, gebroken en toch zo mooi.
Ik voel me geroerd en ongelooflijk blij. Wat ik zelf ook best wel gekkig vind voor iemand die net haar beeld in stukken heeft gebakken.
Op een andere laag lijkt alles te kloppen. Ik heb ontzettend veel zin om de stukken van Gaia weer liefdevol aan elkaar te zetten. Het voelt zo passen bij de thematiek van het beeld.
Dag 16 – nacht
Het vuur laait boven de 800 graden en schreeuw om meer en meer hout. Als ik een nieuwe kruiwagen hout ga halen kom ik even los van het vuur en dringt de breuk van Gaia beter tot mij door. Ik wil haar plakken voel ik heel sterk. Al haar scherven weer aan elkaar zetten. Dat resoneert ook met wat Inge Vrij over dit beeld schreef. Onschuld, die beschadigd is en kwijtgeraakt, die weer geheeld mag worden.
Als het vuur urenlang vol heeft geraasd gaan we slapen.
Dag 16 – middag
In de middag van 2 februari was de oven van Gaia eindelijk droog en konden we haar verder opstoken. Heel langzaam vergroten we het vuur. De oven wordt warmer en warmer.
Als de oven tussen de 500 en 600 graden is hoor ik een bonk. Beweging in de oven. Mijn buik knijpt samen. Ik weet ze is gebroken. Liggend op mijn buik probeer ik achter het vuur te kijken wat er is gebeurd.
Als de vlammen even wat kleiner zijn en het beeld gloeit in haar oven zie ik het. Haar hoofd is naar voren gevallen. Het ligt tussen haar voeten. Iemand die het stookproces in de Signalgroep volgt, zegt ‘Ze heeft het in haar schoot gelegd’.
Ik besluit door te stoken.
Dag 16 – ochtend
Na de storm van maandag kon ik gisteren het vuur weer aansteken. De oven voelt steeds droger. Als er geen waterdamp meer uit de schoorsteen komt mag het vuur oplaaien. Ik hoop dat dat vandaag zal zijn.
Dag 13
Vanochtend kon ik voordat ik het vuur weer aanstak in de oven kijken.
Dag 12
De afgelopen dagen heeft Mara de oven met een heel klein vuurtje gedroogd. Ik had elders verplichtingen.
Vandaag was ik zelf weer bij de oven en stookte haar op naar 150 graden. Langzaam drogen zowel de oven als Gaia.
Dag 6
Het blijkt een rustdag te zijn vandaag. Toen gisteren de eerste laag op de oven helemaal af was veranderde de energie. Het gestaag buffelen vertraagde. Ik voelde mijn moeheid.
In mijn hoofd maakte ik berekeningen over het drogen en bakken. Hoeveel uren, hoeveel dagen. De afgelopen week plande Mara en ik allebei vrij in de veronderstelling dat het werk vandaag gedaan zou zijn. Maar zo is het niet. Het werk aan Gaia’s vuur heeft haar eigen tempo.
Langzaam ontstaat er meer ruimte en rust in hoe we nu verder gaan. Komende week gaan Mara en ik de buitenwereld in, onze andere afspraken nakomen. Ondertussen drogen we de oven en Gaia heel langzaam. Om vanaf volgend weekend het vuur op te stoken. Vanaf maandag echt bakken denk ik nu. Tenzij het anders wordt, omdat het weer… of het droogproces… of iets anders…
Het voelt nu als een zwangerschap. Gaia wacht in haar bol tot het tijd is om op te gloeien. Wij gaan de buitenwereld in wetende dat zij daar wacht.
Dag 5
Vandaag maakten we de oven af! Ik nam de middag vrij om uit te rusten terwijl Mara met een heel klein vuurtje de oven alvast een beetje liet drogen.