De kracht van kleine korreltjes
Vorige week deed ik vuurproeven in het bos. Sinds ik in 2017 een eerste beeld van Maria Magdalena maakte ben ik op zoek naar een manier om levensgrote beelden in direct vuur te bakken. Er vielen sindsdien veel scherven. Steeds duidelijker ontdek ik dat die scherven niet alleen bij het leerproces horen, maar ook het werk zelf sterker maken. Letterlijk.
Pottenbakkers vermalen sinds de oudheid hun scherven tot kleine korrels. Deze korrels (chamotte) worden aan de verse klei toegevoegd om het sterker te maken. Met chamotte-korrels er in krimpt de klei minder sterk en is de klei bestand tegen woestere omstandigheden in het vuur
Houtstapel
Met dit inzicht deed ik een bakproef in een houtstapel. Eenvoudiger bestaat niet, klei in vuur. Er gingen drie godinnenbeelden in, elk van een andere soort klei. Het vuur raasde hoog op, maar niet zo lang.
De klei die ik vaak gebruik en die vaak breekt, brak nu opnieuw. Maar de andere twee beeldjes kwamen ongeschonden uit het vuur, beiden van een klei met veel grove chamottekorrels. Nadat het vuur doofde waren de beelden nog gloeiend heet. Ik kon de kleur niet goed zien en twijfelde of ze wel tot keramiek gebakken waren. Was het vuur wel heet genoeg?
Pas de volgende ochtend kan ik ze oppakken en voel ik de verandering in het materiaal. Het klinkt ‘pling’ als ik er op tik, het geluid van keramiek. De klei is getransformeerd. De chamotte gaf de kracht om door het vuur te gaan.
Leemoven
In een tweede vuurproef bouwde een oven. Ik maakte een geraamte van elzen en wilgentakken en vulde dit met een mengsel van chamotteklei en stro. Terwijl ik daar mee bezig was, realiseerde ik me dat dit ongeveer het recept is dat door eeuwen en culturen heen gebruikt wordt om leemhuizen te bouwen. De klei wordt enorm sterk door de kleine korrels en het stro.
Het bouwen ging gemakkelijk en snel. En tijdens het stoken bleek de leem heel krachtig. Omdat ik langzaam de temperatuur kon opvoeren bleven de beelden allemaal heel – ook die van de meer kwetsbare klei. De bakstenen die ik gebruikte voor het vuurgat klapten uit elkaar toen de oven loeiheet was, maar het leem gaf geen krimp. De leemoven blijkt zelfs zo robuust dat ze opnieuw te gebruiken is voor volgende beelden.
Ben je nieuwsgierig naar de beelden of de leemoven? Je bent van harte welkom om te komen kijken in mijn atelier en stookplek op landgoed ‘t Soete Zod. Bel, mail of maak hier direct een afspraak
Gaia | l’Origine du monde
Vandaag tref ik voorbereidingen om een oven te bouwen. De komende week gaat Gaia; l’Origine du monde door het vuur. Dit zelfportret ontstond uit mijn verwondering over het leven zelf. Het leven dat ik bèn en leef. Het leven dat ik voorbreng.
Veel woorden voor haar heb ik nog niet. Misschien ontstaan die de komende dagen als ik bij haar vuur waak.
Omdat het stoken dag en nacht door zal gaan heb ik Mara van Hoek gevraagd me te assisteren. Zij blijft de hele week aan mijn zijde.
Gaia weer heel
Gaia is weer heel! Sinds haar stook lag ze al een tijd in brokstukken in mijn atelier. Ik deed wat lijmproeven en rommelde met de scherven. Langzaam ontstonden er gedachten over 'hoe ze het beste weer in elkaar' en 'hoe de zware delen gestut'. Maar ik treuzelde,...
Wat heb ik nou eigenlijk gemaakt?
Wat heb ik nou eigenlijk gemaakt? Deze vraag draag ik sinds de stook van Gaia - L'Origine du monde met me mee. En er zijn veel verschillende antwoorden op. Ik maakte een beeld, dat stuk ging en nu weer heel is. Ik maakte een ritueel, waarin ik Gaia naar het bos bracht...