Toen ik begon met mijn vuur experimenten had ik klein werk nodig om mee te oefenen. Op dat moment las ik ‘The language of Ma the primal mother‘. Een omvangrijk naslagwerk waarin Anine van der Meer venuskunst vanaf 40.000 vC tot het jaar 0 samenbrengt. In dit werk nodigt Anine ons uit om onze moedertaal weer te leren kennen. Een beeldtaal zo oud als de mensheid en teruggevonden in beelden over de hele wereld.

En dus begon ik deze beelden uit de oudheid na te maken. Om de vormentaal te leren. Niet om exacte replica’s te maken, maar om de betekenis met mijn handen in de klei te voelen. Elke keer als ik zo’n werkje na maak, voelt de maak(st)er van toen wonderlijk dichtbij. Ik voer een soort gesprek als beeldhouwers onder elkaar. ‘Wat heb je die schouderpartij mooi opgelost’ of ‘wat een subtiele maar krachtige uitdrukking in de houding’. Het voelt alsof ik door de millennia heen contact maak. En op een diepere laag – die zonder woorden is – leer ik de krachtige vrouwelijke symboliek van deze beelden kennen.

Veel van de beelden die ik de afgelopen jaren maakte, zijn in mijn vuurexperimenten kapot gegaan. De venusbeelden leren me zo ook de taal van het vuur kennen. Vlammen die spreken over de cyclus van verwoesting, transformatie en hernieuwde groei.