Oogst, scherven en beelden
Mijn maakproces begint heel persoonlijk, diep in mezelf. Maar als de beelden klaar zijn – letterlijk door mijn handen en door het vuur gegaan – dan zijn ze niet meer van mij. Het werk is dan ‘zichzelf’ geworden en klaar om de wereld in te gaan. Een aantal beelden vond hun weg naar huiskamers en altaartjes. Een aantal wacht nog op een nieuwe plek, misschien wel bij jou?
Tijdens het oogsten van mijn werk moest ik ook de scherven onder ogen zien. Er vielen er veel dit jaar, ze brachten me behalve tranen, veel ambachtelijke kennis en diepe inzichten. Ik leerde de scherven in te sluiten in mijn werk. Ze niet meer te bekijken als mislukking, maar als natuurlijk deel van een eindeloos creatieproces. Een proces dat niet alleen vorm brengt, maar ook verval.
De scherven zijn onderdeel van mijn werk geworden.
Grondwerk
Alweer eind januari en ik heb nog geen beelden gemaakt dit jaar. Ik kom niet goed op gang, mijn aandacht waaiert uit naar alle kanten. Ik doe wat klusjes, ruim op, bestel klei, orden foto's en werk wat aan mijn website en instagram.Maar mijn handen steek ik niet in de...
Gift van Scherven
Ook in dit jaar waarin alles anders gaat, is december de maand van het geven. Speciaal voor deze bijzondere feestdagen maakte ik dit kleine kunstwerkje. Gift van scherven Een gift die de scherven van 2020 viert. Scherven die nu eenmaal een natuurlijk onderdeel zijn...
Dit is mijn weg | Stro-oven 1
Begin deze maand bracht ik tien Dakini's naar het bos om hen te bakken. Dit keer gebruik ik elzentakken, pitriet en klei om de oven maken. Het voelt als het bouwen van een nest. Een soort baarmoeder waarin de beelden kunnen transformeren van klei naar keramiek....